Ei- en zaadcellen koerier voor IVF-klanten
IVF-patiënten van bijna alle zogeheten 'transportklinieken' brengen na de punctie zelf hun eicellen en soms ook zaadcellen naar een kliniek met een IVF-vergunning. Dat is niet meer van deze tijd, vinden de twee oprichters van In Vitro Transport. Het is niet patiëntvriendelijk en het vervoer is niet zichtbaar en meetbaar. Daarom bieden zij sinds kort een ei- en zaadceltransportdienst aan.
"Na mijn punctie moest mijn man mijn eicellen zelf wegbrengen," vertelt Suzanne. 'Wij waren wel even verbaasd over deze procedure. Ik vond het stressvol, vooral omdat het binnen een bepaalde tijd moest gebeuren, op onbekend terrein, in een drukke verkeerssituatie. We hebben de dag ervoor proefgereden, om een beetje voorbereid te zijn. Na de punctie moest mijn man meteen weg, terwijl ik liever had gehad dat hij bij mij kon blijven. Ik voelde me behoorlijk eenzaam.' Beleving van de procedure
Suzanne staat niet alleen in haar ervaringen. In Vitro Transport deed onderzoek naar hoe patiënten deze procedure beleven. Dat de vrouw alleen achterblijft na de punctie wordt bijvoorbeeld door een derde van de patiënten als (zeer) onprettig ervaren. Veertig procent van de patiënten voelt zich niet veilig in het verkeer tijdens het vervoer, onder andere door de spanning. De helft van de patiënten vindt het ook niet veilig voor de eicellen; wat als er iets mis gaat? 'Dan kun je denken aan een ongeluk,' zegt Diego Diaz de Pool, klinisch epidemioloog en een van de oprichters van In Vitro Transport, 'maar ook aan het niet werken van de sigarettenaansteker of aan plotseling moeten remmen. Patiënten zetten de koffer niet of niet goed vast, en dan kan hij omvallen. Ruim zeventig procent van de patiënten geeft ook nog eens aan niet te weten hoe ze moeten handelen als het alarm op de transportkoffer af gaat. Je wilt toch geen enkel risico lopen met zulk kostbaar materiaal?' 'Het gaat hier toch om de "bouwstenen" van een kind, waarvoor patiënten een lichamelijk en geestelijk belastende behandeling hebben ondergaan'
Transport niet aan patiënt overlaten
Het overkwam Peter, toen hij met de transportkoffer dertig kilometer moest afleggen. 'Mijn sigarettenaansteker begaf het. Ik raakte lichtelijk in paniek, maar ik wilde vooral blijven rijden. Ik wilde geen tijd verliezen door te stoppen om het ziekenhuis te bellen. Wat konden zij doen? Hoe sneller ik bij de IVF-kliniek zou zijn, hoe kleiner de schade zou zijn, dacht ik. Bij die poging is mijn vriendin niet zwanger geworden, en ik vraag me nog altijd af: kwam dat hierdoor?' Natascha kreeg niet eens een koffer, zij moest (zelf!) met alle buisjes op haar buik geplakt naar de IVF-kliniek. 'Ik zat nog suf van de punctie naast mijn man. Hij wilde niet achter het stuur met al die buisjes op zijn buik geplakt, dus moest ik mee. Ik vond het bijna ondraaglijk spannend. Als het mis zou gaan, zou het onze eigen schuld zijn.' Het transport van ei- en zaadcellen is ook nogal een verantwoordelijkheid, reageert Diaz de Pool. 'Wij vinden niet dat je dit aan de patiënt zou moeten overlaten. Het gaat hier toch om de "bouwstenen" van een kind, waarvoor patiënten een lichamelijk en geestelijk belastende behandeling hebben ondergaan. Daarnaast vragen de nieuwe ISO kwaliteitsnormen - ISO 15189 - van ziekenhuizen dat hun transportprocedure in de veiligheid van het vervoer voorziet, voor zowel de vervoerder als het materiaal. De transportbox voor eicellen moet door bevoegd personeel worden bediend en eventuele storingen onderweg kunnen en mogen dus niet door patiënten worden opgelost.' 'De partner van de patiënte is niet getraind op het voorkomen en het oplossen van problemen die zich tijdens het transport kunnen voordoen.'
Nieuwe service ontzorgt
Diaz de Pool wil ziekenhuizen en patiënten dan ook ontzorgen met zijn nieuwe service. Patiënten hoeven niet langer met hun ei- en zaadcellen letterlijk "over straat" . In de enquête gaf tweederde van de patiënten aan een ziekenhuis met een transportdienst (zeer) belangrijk te vinden; een derde zou zelfs een ziekenhuis mét transportdienst verkiezen boven een ziekenhuis zonder. Monique, middenin een IVF-behandeling, denkt daar anders over. 'Ik wil eigenlijk dat alles op één locatie gebeurt, zonder transport van wie of wat dan ook. En als het dan toch moet, dan laat ik het eerlijk gezegd toch liever aan mijn eigen partner over dan aan een of ander transportbedrijf.' 'De partner van de patiënte is niet getraind op het voorkomen en het oplossen van problemen die zich tijdens het transport kunnen voordoen.' reageert Diaz de Pool 'bovendien mogen de partners (volgens de ISO richtlijnen) eventuele storingen onderweg niet oplossen. In Vitro Transport is niet zo maar een transportbedrijf, het is een bedrijf wat ontwikkeld is op basis van de specifieke behoeftes van IVF-patiënten. Wij hebben een ISO-gecertificeerd transportbedrijf met ruim 25 jaar ervaring met medisch transport. De transportkoffers worden volgens een gestandaardiseerde methode vervoerd. Transporttijd en temperatuur worden gemonitord en patiënten worden op de hoogte gehouden van de status van het transport. Bovendien mogen alleen getrainde mensen dit vervoer doen, om de kwaliteit en veiligheid van het transport te kunnen garanderen.' Meer informatie over In Vitro Transport is te vinden op www.ivf-transport.com.
